Üstad Şankıtî, Sahabe arasındaki ihtilafları tahlil eder ve incelerken "kişiyle şeriatın temel
kuralları, vahiyle tarih arasında ayrım yapmak" gibi oldukça açık, hassas ve köklü
metodolojik kurallar ortaya koymaya muvaffak olmuş, bunlar arasında çatışmanın olduğu
noktada şeriata öncelik vermiş, ancak bunu yaparken şeriatın izin verdiği ölçülerde
şahıslara gereken ihtiramı da göstermekten geri durmamıştır. Böylece Sahabe arasında
çıkan siyasi ihtilafları incelemenin, belli kaide ve kurallar dahilinde sakıncalı olmadığını
ortaya koymuştur. Kendisi bu kuralları koyarken Gulat Şiâ'ya prim vermediği gibi Ehl-i
Sünnet'ten, Sahabe'yi savunmak adına Şiâ'ya karşı tepkisel davranan, tevil kapısını
zorlayarak zulmü savunmaya ve tarihin komplocu bir yorumunu ortaya koymaya
çalışanları "hizipçi Sünnîler" olarak tanımlamış ve düştükleri yanlışlardan dolayı onları
eleştirmiştir.