4 Mayıs 1919'da tüm Çin halkını, vatanına sahip çıkması için meydanlara dökenler...
Şangay'da polis baskısı altında ufacık bir evde toplananlar.. Sun Yatsen'e ve mirasına sahip çıkanlar..
Çan Kaysek rejiminin öldürttüğü,hapislere doldurduğu öncüler.. Nanchang'da ayaklananlar...
Jinggan Dağları'na çıkanlar... Batı destekli Çan Kayşek'in baskısı altında, on binlerce kilometre yürüyen,dağları ve çölleri aşanlar...
Çaresizlikteki çareyi,birbirlerine sarılmakda bulanlar..
Kalplerinde kin tutmayıp, işgalci düşmana karşı milli birliği savunanlar...
ABD'nin tüm uğraşısına karşı iktidara yürüyenler...
Ortaçağ kurumlarını tasfiye edip.çağdaş bir ülke kuranlar...
Yurttaşlarının emeğini birleştirip,köylü toplumunu sanayi toplumu haline getirenler..
Herkesin ülkelerini küçümsediği dönemde uzaya uydular gönderenler...
Sosyalizmi çağa uyarlayanlar,farklılıklardan öğrenenler, milli çıkarlardan ödün vermeden dünyaya açılanlar....
Yüzbinlerce fabrikada yalnızca kendi emeğinin karşılığı değil,ülkelerinin geleceği için alın teri dökenler...

CFR patronlarının,lüks otellerde kadeh tokuşturanların,milli devletleri bölen, iç savaşlar çıkartanların varlığını Afganistan'ın cehaletine,Filipinli kızın vücudunu satmasına, kitlelerce insanın yapay çatışmalarda ölmesine dayayanların,'insanlık ağlıyormuş kime ne-sen bak yine kendi yemene' diyen neo-liberal mafyokrasinin korkulu rüyası haline gelen bir Çin'i yarattılar..

Öyleyse birlikdir zaferin kaynağı. Her rüzgarda savrulan kum gibi dağılmak değil, dev kayalar gibi birlikte sağlam durmakdır. Çin devriminin, inşasının ve reformunun kesin zaferi, bunu kanıtlıyor.